من به تنهایی معتاد بودم. اگر هرروز کمی با خودم خلوت نمی‌کردم مثل این بود که ضعیف‌تر می‌شدم. چیزی نبود که به آن افتخار کنم اما وابسته‌اش شده بودم، تاریکی داخل اتاق، برایم مثل نور آفتاب بود.
هزار پیشه، چارلز بوکوفسکی
Factotum, Charles Bukowski
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
کتاب نوشته: زندگی در پیش رو، رومن گاری
او می‌گفت ترس مطمئن‌ترین متحد ماست و بدون آن خدا می‌داند چه بر سرمان می‌آید. #زندگی_در_پیش_رو، #رومن_گاری The Life Before Us, a Novel by Rom...
-
عمری دگر بباید بعد از وفات ما را کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری دیوان اشعار (غزلیات)، سعدی -
من کجا، باران کجا و راه بیپایان کجا آه این دلدل زدن تا منزل جانان کجا هرچه کویت دورتر، دلتنگتر، مشتاقتر در طریق عشقبازان مشکلِ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر