وقتی فردی کار درستی انجام می‌دهد ولی بازهم به بلا مبتلا می‌شود، متحیر می‌گردد و قادر نیست این رویداد را با طرح و الگوی عدالت سازگار کند. جهان پوچ به نظر می‌رسد. انسان میان دو احساس در نوسان است: یکی اینکه ممکن است کسی به‌رغم انجام دادن کارهای خوب، بد بوده باشد و به همین دلیل است که مجازات می‌شود، و دیگر اینکه او واقعاً بد نبوده، بنابراین، قربانی نارسایی مصیبت‌بار دستگاه عدالت شده است.
در تمام شکایت‌هایی که از بی‌عدالتی صورت می‌گیرد، این اعتقاد پایدار به‌طور تلویحی وجود داد که جهان اساساً عادلانه است.
تسلی بخشی‌های فلسفه، آلن دوباتن
The Consolations of Philosophy, Alain de Botton
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر