۱۳۹۶ بهمن ۳۰, دوشنبه

#کتاب_نوشته: همنوایی شبانه ارکستر چوبها، #رضا_قاسمی

* آدمی می‌تواند مسکن را مصرف کند اما نمی‌تواند آن را دوست بدارد، پس‌ازاین میان سعی کرده بودم کسی را دوست بدارم. این نظریه باآنکه تنها چاره‌ی درد آدم‌هایی نظیر من بود، مثل هر نظریه‌ای یک عیب اساسی داشت: آن چیز دوست‌داشتنی چون به لنگر هستی مبدل می‌شد باید مثل هر کمال مطلوبی عاری از عیب می‌بود و من چنین کسی را نمی‌یافتم.

* در نظام هرچه درجه پایین‌تر، آدمی به مرگ نزدیک‌تر، یک سرباز در خط مقدم جبهه می‌جنگد، درست چهره به چهره با مرگ و یک فرمانده بسته به درجه‌اش در مسافتی دورتر، یک کرنل آن‌قدر از مرگ فاصله گرفته است که از بالا به آن نگاه می‌کند و هرچه از مرگ رویارو فاصله می‌گیرد، به مرگ دیگر، مرگ نا غافل نزدیک‌تر می‌شود.

همنوایی شبانه ارکستر چوبها، رضا قاسمی
The Nocturnal Harmony of Wood Orchestra, Reza Ghassemi

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

کتاب نوشته: انسان خداگونه: تاریخ مختصر آینده، یووال هراری

 مردم همواره در یک دور بی‌انتها، عقاید یکدیگر را تقویت می‌کنند. هر دوری از تأیید متقابل این تار بافته‌های معنا را بیش از گذشته در هم می‌تند،...