* اوج حکمت آن است که یاد بگیریم سرسختی و لجاجت جهان را با واکنش‌هایی مثل فوران خشم، احساس بدبختی، اضطراب، ترشرویی، خود برحق بینی و بدگمانی، بدتر نسازیم.
* اگر بر ما آب سرد بپاشند، بدن ما هیچ راهی ندارد جز اینکه بلرزد، ولی عصبانیت به مقوله حرکت‌های جسمانی غیرارادی تعلق ندارد. عصبانیت تنها ممکن است با تکیه‌بر برخی عقاید عقلانی ظهور کند، اگر ما فقط بتوانیم عقاید را تغییر دهیم، گرایش خود به عصبانیت را تغییر خواهیم داد.
* آنچه ما را عصبانی می‌کند، برداشت‌های خوش‌بینانه خطرناکی درباره چگونگی جهان و دیگر افراد است.
تسلی بخشی‌های فلسفه، آلن دوباتن
The Consolations of Philosophy, Alain de Botton
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر