چرا ما این‌همه در تیره‌بختی تکرار می‌شویم؟ این‌همه جنگ این‌همه آدم برای چیزی کشته‌شده‌اند که آن چیز حالا دستشان نیست، دست فرزندانشان هم نیست. فقط می‌جنگیده‌اند که چند سالی جنگیده باشند. حالا ما حسرت چی‌را می‌خوریم؟ همان چیزهایی که درگذشته‌ها خون هزاران نفر را به خاطرش ریخته‌اند؟
سال بلوا، عباس معروفی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر