۱۳۹۵ اسفند ۳, سه‌شنبه

#کتاب_نوشته: سمرقند، #امین_معلوف

سخن خوب باشد یا بد، حکم تیر را دارد که چون مکرر رها شود سرانجام یکی به هدف اصابت می‌کند.

از همان آغاز ورود متوجه نیمرخ زنی شدم. بنابراین چشمانم را به زیر انداختم زیرا به‌جای آن‌که با کف دست‌باز و چهره شاد و نگاه خندان به‌سوی او بروم از رسم و عادات آن کشور به‌قدر کافی برایم گفته بودند.

او از پیروانش می‌خواهد که عشق و موسیقی و شعر و زیبایی و می و خورشید را فراموش کنند. او زیباترین مظاهر خلقت را منفور و حرام می‌شمارد و بازهم جرات می‌کند که از خالق دم بزند و بهشت را که جامع همه زیبایی‌ها و لذت‌ها شمرده‌شده به مریدانش وعده دهد!

سمرقند، امین معلوف
Samarkand, Amin Maalouf

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

کتاب نوشته: انسان خداگونه: تاریخ مختصر آینده، یووال هراری

 مردم همواره در یک دور بی‌انتها، عقاید یکدیگر را تقویت می‌کنند. هر دوری از تأیید متقابل این تار بافته‌های معنا را بیش از گذشته در هم می‌تند،...