می‌بایست عشق را پذیرا شد، بدون فروافتادن در یاس یا امیدواری، بدون تدوین فلسفه‌ای برای ترس‌ها، یا سرخوردگی‌های اخلاقی‌مان. عشق به ذهن تحلیل‌گر، نوعی فروتنی می‌آموزد، درسی که هرچند برای رسیدن به قطعیت‌های ثابت راه دشواری دارد، و آن این‌که تحلیل هرگز نمی‌تواند، راهی بدون خطا برود و لاجرم هرگز از طنز و کنایه به دور نیست.
جستارهایی درباب عشق، آلن دو باتن
Essays in Love, Alain de Botton
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر