غیر از چند مورد خاص مانند بحران در بازار بورس یا نبرد با یک بیماری اپیدمی، دنیای سکولار خیلی هراسان و مضطرب نمی‌شود چراکه نوعی ایمان به پایه‌های اعتقادی خود دارد: علم، فناوری و بازرگانی.
و حالا گذشته من چیزی جز سوراخی بزرگ نیست. زمان حال من: این گارسون بلوز مشکی که نزدیک پیشخوان خیال می‌بافد... به نظرم هرچه درباره‌ی زندگی میدانم از کتاب‌ها آموخته‌ام...
به فکر فرورفت، برایش عجیب بود، وقتی با تابش نور از بالا یا پائین شکل چهره‌ها تغییر می‌کند، پس چهره راستین کدام است؟ اصلاً حقیقت هر چیزی چیست؟
آنچه مهم است، روی سنگ حک‌شده و نیازی به این‌همه مانیتور و دنبال کردن لحظه‌ای آن نیست. برای 6.1 میلیارد بودیست در سرتاسر جهان، از سال ۴۸۳ قبل از میلاد به بعد هیچ خبر مهمی وجود نداشته و ندارد. برای مسیحیان، مهم‌ترین اخبار در عید پاک سال ۳۰ پس از میلاد مسیح بسته شد و برای یهودیان هم از زمان تخریب معبد دوم به‌دست ژنرال رومی در سال ۷۰ پس از میلاد مسیح به بعد، خبری وجود ندارد.
تنها چیزی که در پایان کار باید به‌حساب آورد، مرگ است.
پدرم دوچرخه‌اش را بین‌ما حرکت می‌داد. من چمدانم را حمل می‌کردم، هنگامی‌که قطار از ایستگاه خارج شد دیدم پدرم با دوچرخه به شهر بازمی‌گردد. پدر دوچرخه را برای این به ایستگاه آورده بود که نمی‌خواست درراه زیاد نزدیکِ من قدم بزند و این‌که دست‌های خالی‌اش به یادش نیاورد که تنها به خانه بازمی‌گردد.ما هرگونه فناوری نوین را پذیرفته و بر اساس آن تغییر می‌کنیم، اما به رفتارهای اجتماعی که می‌رسد، ترجیح می‌دهیم به آنچه میدانیم وفادار بمانیم. ما قانع شده‌ایم که آموزش، روابط انسانی، جشن‌ها و آداب‌ورسوم آن‌طور که سنتی یاد گرفته‌ایم باید بماند و در مقابل تغییر آنها حتی مقاومت نشانش می‌دهیم.
او می‌گفت ترس مطمئن‌ترین متحد ماست و بدون آن خدا می‌داند چه بر سرمان می‌آید. #زندگی_در_پیش_رو، #رومن_گاری The Life Before Us, a Novel by Rom...
