من از آن‌کسانی نیستم که ایمانشان قضاوت دهشت آفرین و عبادتشان به عادت تحمل استبداد قرون، زانو زدن و بر خاک افتادن و زمین ادب بوسه دادن و تعظیم و کرنش است. اما از عبادت من بخواهید، سیر معنوی در وجود یک گل سرخ، تماشای ستارگان بی‌شمار، در شگفت ماندن از زیبایی‌های خلقت و از کمال نظم منطقی آن و آدمی که زیباترین اثر خلقت است و مغز او که تشنه معرفت است و قلب او که تشنه عشق است و حواس او که برانگیخته می‌شوند و ارضا می‌گردند.
سمرقند، امین معلوف
Samarkand, Amin Maalouf
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر