کارخانه ساعت‌های روز را بدون شتاب می‌بلعید و ماشین‌ها و ابزار مختلف از عضلات کارگران تمام قوایی را که لازم داشتند می‌مکیدند، روزی از عمر آن‌ها گذشته بود بی‌آنکه اثری از خود برجای گذاشته باشد و کارگر بدون اینکه متوجه باشد قدمی بیشتر و شتاب‌زده‌تر به‌سوی فرسودگی و مرگ برداشته بود!
هوس، امیل زولا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر