هنگامی‌که زندگی می‌کنیم، هیچ‌چیز رخ نمی‌دهد. صحنه‌ها عوض می‌شوند، آدم‌ها می‌آیند و می‌روند، همه‌اش همین است، هرگز آغازی در بین نیست. روزها بیخود و بی‌جهت به‌روزهای دیگر افزوده می‌شوند. این افزایشی بی‌پایان و یکنواخت است. گاه‌وبیگاه یک جمع جزئی می‌زنیم و می‌گوییم: چند روز، چند ماه، چند سال است که گذشته...
تهوع، ژان پل سارتر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر